top of page

De kunst van het oprapen.

Geef mij een stofzuiger en ik ben blij. Alhoewel, dat is iets te kort door de bocht. Iets specifieker, geef mij een Dyson draadloze stofzuiger met groen lampje in het zuiggedeelte en ik ben blij.

En nog blijer ben ik als het dan al avond is. Want dan werkt dat groene lampje zo goed. Niks geeft een opgeruimder gevoel dan a: zien hoe vies je huis is en b: hoe goed jij bezig bent om een einde te maken aan al die viezigheid. Met dank aan het groene lampje.


Godsgruwelijk krulgelukkig.


En na het Grote Falen leek het mij niks logischer dan diezelfde tactiek toe te passen. Naast je te goed doen aan alles wat lekker is en minder lekker voor je gezondheid, zoals wijn & chocola. Maar dat lijkt me logisch.


De Dyson dus. Die moest over het Grote Falen heen. Het werd tijd om mezelf af te kloppen, omhoog te hijsen en weer op mijn benen te gaan staan. De laatste druppels tussen mijn wimpers uit knipperen en mij opnieuw in de wondere wereld van het online ondernemen te storten.

Head first, want ik vermoed dat stof diezelfde tactiek gebruikt. Hoe kan het dan anders dat stof zich na een week alweer zo groots ophoopt, als fans in de Amsterdam Arena tijdens een willekeurige Ajax-Feyenoord ontmoeting?

Toegegeven, ik deed nog een slappe poging om me, net als stof, te verbergen in een hoekje/onder het bed (doorhalen wat het meest van toepassing is). Stiekem weet ik natuurlijk dat dit zinloos is. Net zoals stof weet dat er een moment komt dat ze weer in die Dyson wordt gezogen.


Zo weet ik dat er een moment komt dat Ambitie weer om de hoek komt kijken. En Ambitie houdt niet van grondliggers en jammeraars. Ambitie vecht graag tegen het Grote Falen. En als ik heel eerlijk ben, hou ik iets meer van Ambitie dan het Grote Falen.

Dus ik sta weer. Net voordat ik voorgoed zou verdwijnen in de Dyson. Gelukkig is daar Ambitie nog net iets te groot voor.




Comments


bottom of page